Binnen een circulaire economie is een product-dienstsysteem (PDS) een veelbelovend bedrijfsmodel. Denk bijvoorbeeld aan deelfietsen of deelauto’s. De verkoper blijft altijd eigenaar van het product, terwijl de huurder er als ‘dienst’ gebruik van maakt. Vaak stoten verkopers van diensten op problemen omdat het kader voor product-as-a-service niet duidelijk omlijnd is. Een studie van het Circulaire Economie Center brengt daar verandering in.
De overgang naar een circulaire economie vereist gewijzigde bedrijfsmodellen. Dienstgerichte bedrijfsmodellen kunnen daaraan mogelijk bijdragen. Een veelbelovend model is product-als een-dienst (PDS). Het flexibele Belgische contractenrecht laat partijen toe om hun contractuele rechtsverhoudingen zelf vorm te geven, rekening houdend met dwingendrechtelijke regels. Er zijn geen bepalingen in het Burgerlijk Wetboek of andere wetgeving die PDS-contracten specifiek regelen. Hoe de partijen met de clauslues van hun contract zelf vormgeven aan hun rechtsverhouding is daarom van groot belang.
Vragen die zich stellen: wie betaalt de boete wanneer een klant met een deelwagen een overtreding begaat, wat als de gebruiker van light-as-a-service het contract opzegt en de lichtarmaturen niet zomaar uit de woning verwijderd kunnen worden …? Tot nu toe ontbraken duidelijke richtlijnen om dit bedrijfsmodel contractueel vast te leggen.
Het belangrijkste doel van het onderzoeksrapport is om modelclausules voor PDS op te stellen. De clausules bestrijken alle aspecten van een contractuele rechtsverhouding, zoals definities, inhoudsbepalende clausules die vormgeven aan de verbintenissen van de partijen en de beëindiging ervan. De bijlage bij het onderzoeksrapport bevat zo'n twintig pagina's met modelclausules, die ook beschikbaar zullen worden gesteld via een website van de Vlaamse overheid. Geïnteresseerden kunnen deze modelclausules vrij gebruiken om hun eigen contracten vorm te geven.
